To metoda neurofizjologiczna opracowana przez niemiecką terapeutkę Barbarę Zukunft-Huber. Dzięki kilkudziesięcioletniemu doświadczeniu w pracy z dziećmi, wnikliwym badaniom medycznym odkryła ona wiele prawidłowości dotyczących rozwoju kończyn dolnych. Dzięki czemu trójwymiarowa terapia stóp jest metodą uwzględniającą fizjologiczny rozwój dziecka.
Terapia ta stanowi podstawę do wczesnego diagnozowania i leczenia nieprawidłowego ustawienia stóp. W terapii wady stóp nie są traktowane wyłącznie jako problem lokalny, ale rozpatrywane są w odniesieniu do całościowego rozwoju dziecka. Mogą one bowiem wynikać m.in.: z niewłaściwego rozwoju stawów biodrowych, z asymetrii w ułożeniu ciała dziecka czy też z zaburzeń o podłożu neurologicznym.
Czym się charakteryzuje?
Techniki ćwiczeń przeznaczone dla rodziców i bandażowanie są bardzo proste do opanowania, a zastosowanie tej metody w wielu przypadkach pozwala uniknąć interwencji chirurgicznych czy unieruchamiania nóg w szynach, gipsach.
Powyższa metoda znajduje zastosowanie w większości wad stóp m.in.
- stopa płasko – koślawa
- stopa koślawa
- stopa końsko – szpotawa
- stopa szpotawa (przywiedzione przodostopie)
- stopa serpentynowa
- stopa piętowa
- talus verticalis
- spastyczna stopa płasko – koślawa
- brak kości strzałkowej
- zaburzenia osi kończyn dolnych
Jak wygląda pierwsza wizyta?
- W trakcie pierwszego spotkania przeprowadzana jest szczegółowa diagnostyka, w której oceniamy poszczególne ustawienie części kostnych oraz miękkich stóp, ale także weryfikujemy postawę całego ciała i wzorce ruchowe, w jakich dziecko funkcjonuje.
- Na podstawie powyższej diagnostyki indywidualnie ustalamy program terapii, której celem jest przywrócenie prawidłowego ustawienia oraz optymalnej funkcji pracy kończyn dolnych w fizjologicznych wzorcach ruchowych. W razie potrzeby, po wykonanych ćwiczeniach stosujemy bandaże (lub kinesiotaping – dynamiczne plastrowanie), które podtrzymują efekt terapii poprzez takie zawinięcie, które stymuluje stopę do prawidłowego ustawienia.
- Ponadto uczymy rodziców charakterystycznych chwytów oraz ćwiczeń, które rodzic może samodzielnie z dzieckiem wykonywać w domu, co znacząco przyśpiesza efekty terapii i zmniejsza częstotliwość spotkań z fizjoterapeutą.
